Najstarsza wzmianka o naszej, położonej przy trasie kolejowej Leszno - Głogów (woj. lubuskie - 10km od Wschowy), miejscowości pochodzi z 1300 roku. ówczesna nazwa brzmiała: Drzewycz. następnie Drewitz, w 1305 roku Trebisz, w 1327 roku Drzewcze, Herbem ziemi drzewieckiej był „Ryś”. Posiadaczem całego majątku w roku 1517 był Otto Nostitz, były dworzanin króla Zygmunta Starego (przed rokiem 1548). W czasie II wojny światowej posiadaczem Starych Drzewiec był Maciejewski, a dzierżawcą majątku Jerzy Nowak (Niemiec) pochodzący ze Śląska. Znał on doskonale język polski i jak podają nasze źródła był dobrym i szanowanym człowiekiem wśród polskiej ludności pracującej w jego gospodarstwie. Dwór, w którym mieszkał, zbudowano w początkach XIX wieku i istnieje do dzisiaj. Jest to klasycystyczny, piętrowy, wzniesiony na planie prostokąta budynek z wejściem oflankowanym dwiema kolumnami. Ludność drzewiecka rychło uległa zniemczeniu, mimo tego że wieś należała do Królestwa Polskiego do czasów II rozbioru Polski. Największy wpływ na to zjawisko miała okoliczność, że znajdował się tutaj kościół protestancki, gdzie pastorzy nauczali w języku niemieckim. Dopiero pod koniec XIX wieku i z początkiem XX zaczęły się tutaj osiedlać polskie rodziny. W trzech miejscowościach wówczas mieszkało 1251 osób. W roku 1881 wieś Stare Drzewce została podzielona na: Stare Drzewce Górne, Stare Drzewce Pałac rodziny Drzewieckich Średnie, Stare Drzewce Dolne oraz Drzewce Nowe. Najstarsza część to teren zabudowań obecnej Szkoły Podstawowej w Starych Drzewcach. Na nim znajdował się pałac rodziny Drzewieckich . O dawnym pochodzeniu tej rezydencji świadczą mocne fundamenty o bardzo mocnym spoiwie i bardzo starej cegle. Dom i zabudowania na około obecnej szkoły należały do 1902 roku do Niemca Kreczmera, który zabudowania i cały majątek sprzedał państwu niemieckiemu i urządzono w nim sanatorium dla kobiet ciężarnych. powierzchnia zabudowy tej rezydencji wynosiła 480 m2, kubatura 5194 m3, wysokość 10,5 m. W tym dwie kondygnacje mieszkalne, piwnica i poddasze - powierzchnia użytkowa wynosiła 1060 m2. Co się tyczy czasów okupacji, to wolność Polakom, przywiezionym tu do przymusowej pracy, przynieśli żołnierze radzieccy w dniu 01.02.1945 roku. W dniu 14 marca tegoż roku w potyczce z hitlerowcami padł żołnierz II ARMII POLSKIEJ Roman Juras urodzony w 1914 roku, pochowany na cmentarzu w Starych Drzewcach. Z inicjatywy księdza Muchy postawiono pomnik z tablicą na jego grobie. Polacy nie od razu przyjęli kosciół protestancki w Starych Drzewcach. Opowiadanie (legenda) głosi, że kiedyś ukazała się komuś Matka Boska, a posąg Niepokalanej został zamurowany w ścianie świątyni przez ewangelików. Jednak podczas szukania posągu nic nie znaleziono, a mury kościoła uległy znacznemu zniszczeniu. W Drzewcach prawdopodobnie część swojego dzieciństwa spędził Andreas Gryphius (2.10.1616-16.7.1664), (właściwie Greif) - poeta, filozof, jeden z wybitnych liryków i dramaturgów niemieckiego baroku, twórca tragedii i komedi W 01.09.1946 roku wyświęcony został kościół dla katolickiej ludności przez O. Konstantego Włodykę pochodzącego zza Buga. Pierwszy polski duszpasterz po roku 1945 był Franciszkaninem, pragnąc uczcić swojego członka zakonu, nazwał kościół imieniem bł. Szymona z Lipnicy, a na zewnątrz kościoła wmurowano płyty nagrobne z nieczytelnymi napisami z XVIII i XIX wieku. Jednym z księży, którzy pracowali w Drzewcach (1957 rok), był znany wielu Polakom ks. Ludwik Mucha (były kapelan majora Henryka Dobrzańskiego „HUBALA”). Mieszkał na plebani w Starych Drzewcach. Po śmierci rodzeństwo zabrało jego zwłoki w rodzinne strony. Dziś w kościele widnieje tablica pamiątkowa. Po ostatnich podziałach powojennych, Drzewce dzielą się na Stare Drzewce, Nowe Drzewce i Małe Drzewce.